Η αισθητηριακή ολοκλήρωση είναι μια φυσιολογική νευρολογική διαδικασία μέσω της οποίας ο εγκέφαλος οργανώνει κατάλληλα τις αισθητηριακές πληροφορίες από το περιβάλλον μέσα από την οργάνωση και τον συντονισμό των αισθητηριακών συστημάτων.
Η θεωρία της αισθητηριακής ολοκλήρωσης, αναπτύχθηκε από μια εργοθεραπεύτρια που λεγόταν Τζιν ‘Ειρς (Jean Ayres). Έγινε γνωστή τόσο για το σημαντικό κλινικό της έργο, όσο και για την ερευνητική της δουλειά.
Αισθητητριακά συστήματα
Ιδιοδεκτικό σύστημα: Είναι μια αίσθηση που τη λαμβάνουμε από τους μυς, τους τένοντες και τις αρθρώσεις και μας δίνει πληροφορίες για το πού βρίσκονται τα μέλη του σώματός μας στο χώρο.
Αιθουσαίο σύστημα: βρίσκεται μέσα στο εσωτερικό αυτί μας και μας δίνει πληροφορίες για τη θέση του κεφαλιού μας και για τη φορά και ταχύτητα της κίνησής μας.
Στην αισθητηριακή ολοκλήρωση, αναφερόμαστε ιδιαίτερα στις 3 τελευταίες από αυτές τις αισθήσεις, στην αφή, στην ιδιοδεκτικότητα και στην αιθουσαία αίσθηση.
Η διασύνδεσή τους αρχίζει να σχηματίζεται πριν τη γέννηση και συνεχίζει να αναπτύσσεται καθώς το άτομο ωριμάζει και αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του. Αν και οι τρεις αυτές αισθήσεις είναι λιγότερο γνωστές από την όραση και την ακοή είναι πολύ σημαντικές στη ζωή μας. Βασικά μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε, να αποτυπώνουμε και να αντιδράμε σε διαφορετικά ερεθίσματα στο περιβάλλον μας.
Η θεραπεία της αισθητηριακής ολοκλήρωσης γίνεται σε δωμάτιο ειδικά διαμορφωμένο ώστε να δίνει ερεθίσματα στα αισθητηριακά συστήματα.
Υπάρχει εξοπλισμός που στοχεύει στον ερεθισμό του αιθουσαίου σύστηματος, όπως είναι ο αιωρούμενος εξοπλισμός, οι λεγόμενες κούνιες.
Υπάρχουν ακόμη ράμπες με πατίνια, τραμπολίνα, ρολά, στρώματα και μέρη που σκαρφαλώνει το παιδί για ιδιοδεκτικά ερεθίσματα.
Ιδιοδεκτικό σύστημα: Είναι μια αίσθηση που τη λαμβάνουμε από τους μυς, τους τένοντες και τις αρθρώσεις και μας δίνει πληροφορίες για το πού βρίσκονται τα μέλη του σώματός μας στο χώρο.
Αιθουσαίο σύστημα: βρίσκεται μέσα στο εσωτερικό αυτί μας και μας δίνει πληροφορίες για τη θέση του κεφαλιού μας και για τη φορά και ταχύτητα της κίνησής μας.
Στην αισθητηριακή ολοκλήρωση, αναφερόμαστε ιδιαίτερα στις 3 τελευταίες από αυτές τις αισθήσεις, στην αφή, στην ιδιοδεκτικότητα και στην αιθουσαία αίσθηση.
Η διασύνδεσή τους αρχίζει να σχηματίζεται πριν τη γέννηση και συνεχίζει να αναπτύσσεται καθώς το άτομο ωριμάζει και αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του. Αν και οι τρεις αυτές αισθήσεις είναι λιγότερο γνωστές από την όραση και την ακοή είναι πολύ σημαντικές στη ζωή μας. Βασικά μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε, να αποτυπώνουμε και να αντιδράμε σε διαφορετικά ερεθίσματα στο περιβάλλον μας.
Η θεραπεία της αισθητηριακής ολοκλήρωσης γίνεται σε δωμάτιο ειδικά διαμορφωμένο ώστε να δίνει ερεθίσματα στα αισθητηριακά συστήματα.
Υπάρχει εξοπλισμός που στοχεύει στον ερεθισμό του αιθουσαίου σύστηματος, όπως είναι ο αιωρούμενος εξοπλισμός, οι λεγόμενες κούνιες.
Υπάρχουν ακόμη ράμπες με πατίνια, τραμπολίνα, ρολά, στρώματα και μέρη που σκαρφαλώνει το παιδί για ιδιοδεκτικά ερεθίσματα.
Για απτικά ερεθίσματα χρησιμοποιούνται ποικίλα υλικά, όπως υφάσματα, αφρός, μακαρόνια, δαχτυλομπογιές, πλαστελίνες, κ.α.
